Vanochtend tot mijn buik in de ochtendmist. Tot volgend jaar, zomer, en goedemorgen herfst. Een rollende knoop wijst me later op de middag de weg naar de Staatsliedenbuurt. Domweg omdat de Dapperstraat geen bibliotheek heeft. Acht computers zijn bezet en de kinderhoek met tribune wordt bezeten tot de hoogste trap. Voor de glazen wand waarachter de toiletten zich verbergen staat een klein jongetje te wachten op zijn moeder. Ze houden geruststellend keuvelend contact met elkaar. ‘Mam, moet je poepen?’ vraagt hij, vast iets te luid naar haar zin.
Achter een computer zit een oude heer die een geweldige stap naar de toekomst wil zetten. Vanmiddag is er een introductieuur social media in de OBA vestiging Van Hallstraat. En deze held, uitmuntend in moed, wil een e-mailadres; mee in de vaart der volkeren.
Iedereen is serieus verdiept in wat zich in de diepte van het beeldscherm afspeelt. Omdat ik er de voorkeur aan geef onopvallend te observeren besluit ik er een dik boek over de moderne kunstgeschiedenis bij te pakken. Ik wil nog wat nalezen over Chagall, van wie ik net in het Guggenheim museum in Bilbao een overzichtstentoonstelling heb gezien. Ik ben een dromer. Dus terwijl op de achtergrond de oude heer de website van hotmail opent, smelten de kleurrijke afbeeldingen van Chagall’s uitzicht op Parijs en zijn drinkende soldaat in felgroen tegen een bonte achtergrond met blokhut, samen met een boekenkast vol gekleurde ruggen. Als ik m’n ogen tot spleetjes knijp spinnen mijn eigen gedachten met de kleurrijke boeken een nieuw verhaal. Een dijk kromt zich langs de zee, een strakke plank buigt zich met een aantal zware donkere kaften tot een dal en in de verte tekenen bergen zich af.
Een liedje van lang geleden krijgt geluid en woorden in mijn hoofd: ‘Ik kruiste een molenaar, op de rug van een koe. Hij was op zoek naar de wind maar hij wist niet hoe. Ik zei: volg de wolk, die eruitziet als een schaap, in de Hollandse bergen…’
In the Dutch Mountains van de Nits. Dertig jaar geleden, maar ik herinner me iedere klank en ieder woord. Op de glanzende pagina voor me zie ik de molenaar liggend op een blauwe koe van Chagall. Op zoek naar de wind maar geen schaap in de lucht om hem te helpen. Alleen een vogel die kan vertellen hoe de wind waait vandaag.
Bergen, bergen, bergen. Zoveel om tegen op tegen op te zien. De oude man aan de computer tegenover me moet een mobiel telefoonnummer opgeven om zijn e-mailadres vanaf verschillende locaties te kunnen verifiëren. Keer op keer stranden zijn pogingen, bij Hotmail, G-mail en zelfs Googlemail. Zonder mobiel telefoonnummer heb je geen recht op een digitaal postadres. De bibliotheek medewerker spant zich in tot het uiterste, vindt zelfs een workaround via een Amerikaanse provider waar je op afstand kan inloggen om online je sms- verificatie te kunnen inzien om je e-mail te openen. Het gaat de oude heer te ver. Hij heeft er jaren als een berg tegenop gezien om digitaal te gaan. En deze berg blijkt inderdaad onbedwingbaar. Hij verloor een knoop van z’n hemd vandaag. Hij viel op de grond en rolde weg. Als een spoor dat hem terug leidde naar postzegels en een pen. In the Dutch Mountains.