Heel vroeger zat bij mij op de hoek een slagerijtje en daarnaast zat de groentewinkel van ome Karel. Het was de plek waar je even bijpraatte met de buren en tips kreeg van de oude dames uit de straat over hoe ik mijn tweejarige peuter aan de groente kon krijgen. Deze buurtwinkeltjes zijn al lang geleden vervangen door een hippe taartenwinkel, AirB&B’s, een tanning salon en een nagelstudio. Die laatste is de nieuwe buurtwinkel geworden. Dáár ontmoet je je buren en heb je tijd om even bij te praten. Omdat bij kerst nou eenmaal rode nagels horen, schuif ik weer eens aan bij de nagelstyliste. Op de hoge bank schuin tegen over me zit een negentigjarige buurman met zijn voeten in een lavendelbadje als voorbereiding op een pedicure behandeling. Als de buurman het onderwerp Sinterklaas aansnijdt voel ik dat mijn nageldame van niet westerse immigratieafkomst haar greep om mijn hand versterkt, maar als de man vertelt dat in zíjn jeugd de pieten gewoon wit waren tijdens de intocht, klaart de lucht. Hij maakt vakkundig korte metten met de mythe van de oer Hollandse zwarte Piettraditie.
Via Piet neemt het gesprek een wending richting traditionele Hollandse lekkernijen; speculaas, pepernoten, taaitaai én Red Velvet Cake. Red Velvet Cake?! De man kijkt verbaast. Wat is dat? Het meisje dat ondertussen zijn voeten masseert is er van overtuigd dat Red Velvet Cake traditioneel Nederlands gebak is, want zij heeft het per slot van rekening voor het eerst geproefd toen ze in Nederland kwam wonen. En je kunt het bij de HEMA kopen en een Nederlandser instituut dan de HEMA bestaat niet. Dus. Red Velvet cake is als Jip en Janneke en Goudse kaas. De man vraagt wat er dan in die cake zit en als ze de ingrediënten opnoemt krommen mijn tenen. Ja, inderdaad. Dat is wat de Red Velvet cake is geworden: een doodgewone chocolade cake met rode voedingskleurstof en een creamcheese frosting. Verpakt in een HEMA doos, of zelf gebakken met een Dr. Oetker kant-en-klaar-mix door meisjes die vermoedelijk niet weten dat Dr. Oetker eigenlijk Dokter Ötker heet en uit Duitsland komt.
Ik vertel dat de Red Velvet Cake oorspronkelijk uit de Verenigde Staten komt en dat de rode kleur een reactie is die optreedt tussen karnemelk en rauwe cacaopoeder. In cacao zit namelijk een kleurstof, anthocyaan, die extra rood kleurt in een zure omgeving. Die anthocyanen zitten ook in rode kool en daarom voeg je vaak een beetje citroensap toe om de rode kleur van de kool omhoog te halen. Helaas werkt het met de meeste moderne geraffineerde cacaopoeders niet meer zo en is de kortste weg naar die mooie rode kleur een synthetische kleurstof. Bij de buren van de taartenwinkel Life of Pie aan de overkant pakken ze de Red Velvet ook nog eens in met felblauw gekleurde botercème. Sinds zij op de plek van de tweedehandskinderkledingwinkel hun deuren openden zit in het Amsterdamse rioolwater niet alleen een niet te verwaarlozen hoeveelheid cocaïne, het is ook nog eens lichtblauw gekleurd.
Een van de nagelmeisjes zegt dat ze veganistisch eet, en dat ze een moord zou doen voor een goed chocoladetaart recept zonder dierlijke producten. Hmmm… noblesse oblige, dus die avond steek ik mijn roodgelakte handen uit de mouwen en experimenteer ik net zo lang tot ik het gewenste resultaat heb. De volgende ochtend stap ik de buurtsalon binnen met een schaal vol smeuïge donkerbruinrode brownies, ieder blokje traditiegetrouw gegarneerd met een halve walnoot. De medewerksters en de klanten happen gretig toe. De lekkerste brownie ooit, hoor ik sommigen zeggen. Niemand heeft een idee van wat ze eten. Hun ogen rollen uit hun kassen als ze de ingrediëntenlijst horen: 250 gram geraspte courgette, 250 gram gemalen dadels, amandelmeel, rauwe cacaopoeder, 100 gram kokosolie, eivervanger, bakingsoda, pecannoten, zout, wat balsamicoazijn en een heleboel liefde. Het recept werkt het beste als je het maakt met rode nagels.