De grote vijver dampt trage grijze flarden het Vondelpark in, de mij zo bekende bruggetjes en paden verstoppen zich in de grauwsluier. Een vroege eend snatert de eerste barstjes in de spiegelgladde morgen. Niemand antwoordt.
Het enige lichtpunt is een waterige zon, omringd door een troebel oranje halo. Ze probeert zich een weg te banen door de ochtendschemering en doet alvast een vage belofte van een strakblauwe hemel en krakende vrieskou later. Maar voorlopig laat ze me nog ontheemd ronddwalen door dit doolhof van schaduw en nevel.
Amsterdam is vanochtend gehuld in een volledig duister, totdat Liander het lichtknopje weer vindt. Straatlantarens springen plotseling aan en kerkklokken verlichten weer de tijd. De dag begint alsof er nooit iets is gebeurd.