Ik zit in de tram en open Het Parool. Zoals altijd op zaterdag swipe ik direct door naar Hiske’s Proefwerk. Ze beschrijft naast veel moleculair kunstvertoon bij restaurant 212 ook èchte smaaksensaties en een jetser van een langoustine.
Pardon? Ik verschiet van kleur. Probeer nog tot me door te laten dringen dat het beest is gekonfijt in eendenvet en gedresst in een albufeira op basis van dashi, maar mijn smaakpapillen protesteren. Ik kan alleen nog maar kauwen op die jetser. Met lange tanden… Ik probeer te slikken maar het gevaarte ligt als het ware dwars voor mijn huig. Mijn slokdarm maakt peristaltische bewegingen. Ik kan er niets aan doen, dit is een van die woorden waar ik van moet braken.