Noodweer onderweg: donder, bliksem, regen … maar daar zal ik verder geen woorden aan vuil maken. Uiteindelijk ben ik met een beetje hulp van de SNCF toch in Toulouse aangekomen.Dat alle wegen naar Rome leiden is waar, dat weet ik omdat mijn route tot nu toe voor een groot deel over oude Romeinse heirbanen liep die inderdaad bedoeld waren om soldaten van en naar Rome te leiden. Wonderlijk genoeg blijken al mijn wegen op deze reis ook naar Sint Jacob, Santiago of Saint Jacques te leiden. Tot ongeveer Aubeterre was het de bedoeling dat ik ‘de chemin’, de oude pelgrimsroute naar Santiago de Compostella, volgde, maar daarna zou ik toch echt van het padje af. Wat schetste dus mijn verbazing toen ik in Sainte Foy aan de Dordogne de Notre Dame kerk bezocht en daar een speciale kapel ‘pour les pelerins de St. Jacques‘ was ingericht… Ook de St. Caprais in Agen bleek een pelgrimskerk en vandaag in de St. Sernin was er zelfs spreekuur voor de pelgrims toen ik er was! Hoewel ik nu de verkeerde kant op reis, Santiago achtervolgt me. Als Mozes niet naar de berg komt dan komt de berg wel naar Mozes, zal hij wel denken. Net zoals ik morgen op de afgesproken datum (1 augustus) niet in Barcelona zal zijn en Maen, mijn dochter, dus maar naar mij toekomt in Perpignan… Wederom met een beetje hulp van de SNCF! Haar tijd in Barcelona zit er op.
Bij het graven van dat Canal du midi zijn overigens de meest prachtige oudheden gevonden uit het oude Tolosa en Chirigan. Ik heb me uren vermaakt in het museum terwijl buiten de regen op de daken kletterde. Ik denk dat de weergoden vergeten zijn dat het zomer is…